DE SPEELTUIN/DE LIST

SCHWERE WöRTER

DRIE (tot 4) KLEINE VLISSINGSE DRAMA'S

DE FINALE

WIT, NA DE STORM

Ook nu nog, en die Tweede Wereldoorlog ligt ondertussen toch al zo’n 80 jaar achter ons, 
kruipen die vijf bezettingsjaren gevraagd en ongevraagd ons leven binnen.

De vaders en moeders uit die tijd zijn op een enkeling na overleden, maar hun kinderen en kleinkinderen leven nog.

Ook zij die indertijd  geconfronteerd werden met de verkeerde keuze van hun ouders. 

Bij die kinderen was zeker geen sprake van schuld.

Wel van leed. Onvoorstelbaar veel  leed.

Voor niet iedereen was er na de oorlog sprake van bevrijding.

In het kader van viering en herdenking 80 jaar Bevrijding 

herneemt Valreep de voorstelling De Erfenis najaar 2024 en voorjaar 2025.

De Erfenis wordt mede mogelijk gemaakt door bijdragen van het V-fonds, de Frits Lentveltstichting

en het Familiefonds Hurgronje, de Stichting Oorlogsjaren Vlissingen en de Stichting Hervormde Jeugdgebouwen Vlissingen

Spel: Wilma Selen, Anneke Goedhart, Leonard van den Berge

Tekst en regie: Rens Schot

 Na een stevige storm is er vaak een en ander omgevallen, verdwaald, vernield. En dat is meestal niet zo prettig. Maar soms is ook de rommel een beetje opgeruimd, is er door de wind schoon schip gemaakt. Een nieuw begin.

De schrijver Wim Hofman publiceerde de dichtbundel Na de storm , poëzie waarin beide elementen van teloorgang en nieuwe hoop duidelijk zichtbaar zijn. 

De poëtische teksten van Hofman zijn altijd duidelijk. Ze hebben veel weg van proza, maar dan net met een associatieve  toets,  een muzikaliteit , een lichte golfslag. 

Deze combinatie van proza en poëzie heeft ook het werk van een tweede, reeds overleden,  Zeeuwse schrijver: Chris van Schagen. Hij werd voornamelijk bekend door zijn bundel Narrenwijsheid. Van Schagen streefde naar een vorm van  trans-parantie, een soort maagdelijkheid. In de omschrijving van hemzelf: "wit".

Wit, na de storm is een poëtische, maar begrijpelijke theatervoorstelling, gebaseerd op het werk van bede Zeeuwse dichters. 

Getracht wordt om de gedichten van beide schrijvers te vertalen naar een vorm van drama, zodat we na windkracht 8 weer met een schone lei kunnen gaan schrijven.  

The Police zong er al over: Don't stand so close to me. 
Verhoudingen tussen docent en leerling waren er, zijn er - en zullen er blijven.

En in alle gevallen is het een moeilijke kwestie: hoe reageert de school, hoe reageren de ouders van de leerling ?

Bovendien is er altijd sprake van een verschil in leeftijd, van ervaring.

Kan dat worden overbrugd, omdat liefde nu eenmaal zo sterk is dat het alles overwint ?

Of is er toch nooit echt sprake van gelijkwaardigheid ?

Hans Nagel, docent Duits, spreekt op de uitvaartbijeenkomst van zijn leerling Marius. 
Was teveel drank de oorzaak van het fatale ongeluk ? En zo ja? Waarom al die alcohol ? Om te ontsnappen aan de spanning ?

Schwere Wörter, een pleidooi voor het gesloten karakter.

het spel is gebaseerd op  de novelle Dwaalwegen van Joost van Driel 

tekst en regie: Rens Schot

spel: Mels Hoogenboom

techniek: Bram van Belzen

Schwere Wörter wordt mede mogelijk gemaakt door steun van de Culturele Raad Borsele en het Familiefonds Hurgronje

Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog wordt Hendrik Wouter Van Tijen benoemd tot directeur van de Koninklijke Maatschappij De Schelde in Vlissingen. Hij staat niet te springen om die positie, maar weigeren is geen optie.

De Duitsers hebben werk voor De Schelde. Alle werknemers zijn afhankelijk van deze scheepswerf, maar in feite geldt dat voor heel Walcheren: kleine bedrijven, middenstanders: bijna iedereen zit aan De Schelde vast.

Maar meewerken is collaboratie.

Van Tijen kiest voor werk. Een keuze ingegeven vanuit de zorg voor zijn personeel, maar ook vanuit zijn persoonlijk leven.

Na de oorlog wordt hij veroordeeld.

In Het Verweer spreekt de directeur, gespeeld door Mels Hoogenboom, zich uit.

Het Verweer  wordt mede mogelijk gemaakt door bijdragen van het V-fonds, Stichting Oorlogsjaren Vlissingen, 

Stichting Hervormde Jeugdgebouwen Vlissingen, het Familiefonds Hurgronje en de Frits Lentveltstichting

DE FINALE

HET VERHAAL VAN JEAN-LOUIS PISUISSE

Wie kent hem niet, de zanger van "Mensch, durf te leven" ? Tekst en muziek waren weliswaar van Dirk Witte, maar zijn vertolking werd wereldberoemd: Jean Louis Pisuisse, op 6 september 1880 geboren in de Walstraat te Vlissingen. 

'Swiep', zoals hij door goede vrienden - en sommige goede vriendinnen - werd genoemd, ontwikkelde zich tot de grondlegger van de hedendaagse kleinkunst. 

Waar Pisuisse optrad, samen met zijn ensemble, zaten de zalen vol. Des te tragischer was zijn einde. Eind november 1927 stonden alle kranten, van Stads kanaal tot Vlissingen, vol over wat zich op de 26e van die maand had afgespeeld. Drie dodelijke slachtoffers op het Rembrandtplein in Amsterdam: Swiep, zijn toenmalige vrouw en een ex-collega. 

DE FINALE schetst  een beeld van deze artiest, de mens, de inspirator. Een beeld van de man die welkom was in Huize Ophir, bij de Leeuwentrap in Vlissingen. Maar ook bij Carmen Sylva, pseudoniem van keizerin Elizabeth van Roemenië. 

Tekst en regie zijn van de hand van Rens Schot, met een stevige inbreng van Jos Lampart uit Halsteren en Mari Kant in Gorinchem. 

Het spel wordt uitgevoerd door  Hans Puik, Annet Minderhout en Steijn van den Berge.

De cabareteske voorstelling DE FINALE is mede mogelijk gemaakt door  bijdragen van Stichting Moerman Promotie Vlissingen, de gemeente Vlissingen, de Kattendijke/Drucker Stichting en Stichting Vlissinger Michiel. 

2025

In 2024 speelde Valreep Drie kleine Vlissingse drama’s: 3 korte toneelstukken over voormalige
inwoners van Vlissingen, waarvan een ieder wel de namen kent. Maar wie schuilen er achter
de namen van straten en pleinen in de Stad aan Zee?

En als  extra is er dan nog een (uiterst kort) eerbetoon aan Aagje Deken: geen Vlissingse,
maar sterk verbonden aan de Stad aan Zee.  

De Schelp en Het Talent worden gespeeld door Annet Minderhout,
Het Portret door Annet Minderhout en Rens Schot.

Het theaterproject Drie kleine Vlissingse drama's wordt financieel ondersteund door:

Stichting Valreep maakt kleinschalige voorstellingen, vaak met inhoudelijk een Zeeuwse achtergrond. 

De voorstellingen kunnen op nagenoeg elke locatie gespeeld worden, dus in musea, kleine theaters ,

maar ook in huiskamers.

Het bestuur van Valreep bestaat uit:

Marnix Geldof, Vlissingen – voorzitter
Victor Blokpoel, Middelburg – secretaris
Rens Schot, Vlissingen – penningmeester